Krantenbericht Alkmaars Nieuwsblad 29 april

We snakken naar buitenlucht in deze tijd van sociale afstand, maar: niet iedereen heeft een tuin of balkon bij zijn woning waar het goed toeven is in deze tijd van thuisblijven en op straat de sociale afstand met de 1,5 meter aan te houden. Duurzame stedenbouw en bouwkunst zijn de oplossing.

Met het mooie weer van de afgelopen weken zagen we weer veel binnenstadbewoners buiten in de zon zitten, voor hun woning aan de gracht of in het gras aan de Singels, een aardig stadstafereel. Je denkt dan: goh, gezellig met z’n allen op straat, ondanks de 1,5 meter afstand. Ik zit in mijn tuin alleen met mijn huisgenoten of een langskomende gast. Het aan de gracht zitten is toch minder idyllisch dan u denkt. Natuurlijk: een aantal mensen kiest er bewust voor om gezellig met de buurtjes voor de deur of in het park te zitten. Maar voor een aantal van onze medestadsbewoners is het ook een soort armoede om daar te zitten. Zij hebben veelal geen andere keuze omdat ze geen zonnige buitenplek bij hun woning hebben. Erger nog: velen hebben niet eens een eigen buitenruimte bij hun woning, want dat zijn het meestal appartementen.

De omstandigheid van het moment waardoor we thuis moeten blijven is extra zwaar voor deze mensen, die geen enkele buitenruimte (tuin, balkon, plaatsje) hebben waar ze van de buitenlucht kunnen genieten. Dit wordt in de binnenstad steeds erger: grote en kleine huizen worden tot appartementen verbouwd zonder dat deze aan de elementaire behoefte, een privé buitenruimte of berging, van de huurders of kopers voldoen. Hiervoor is namelijk een vrijstelling mogelijk en kan er een appartement meer worden gebouwd. Al eerder schreven we in een column over de genomen vrijheid van de eigenaar/ontwikkelaar met betrekking tot het stedenschoon, die de vrijheid van ons om júist van dat stedenschoon te willen genieten, ontnam. In dit geval wordt de vrijheid van de huurder of koper op een leefbare binnenstad ontnomen.

Deze omstandigheden van de beperkende sociale afstand kan weleens een verandering in ons denken en handelen betekenen. Zoals een kleine 120 jaar geleden toen de Woningwet in werking trad om de woonomstandigheden voor arbeiders in ons land te verbeteren.

Het reizen over de wereld en zelfs in eigen land wordt wellicht voor langere tijd beperkt. Het is dan juist nú de tijd om de historische binnenstad leefbaar en aantrekkelijk te maken én te houden door duurzaamheid van de stedenbouw en bouwkunst. Met voldoende ruimte zoals een buitenruimte en berging.

Lucas Zimmerman